اطماع. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ طَمَع. ( دهار ) ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ طَمَع، بمعنی مرسوم لشکر. گویند: امرهم الامیر باطماعهم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج ِ طَمَع، روزی لشکر. گویند: اخذ الجنداطماعهم ؛ ای ارزاقهم. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ): بر عقب آن مطالب به ارزاق و اطلاقات وجوه اطماع آغاز نهادند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 73 ). || اوقات گرفتن مرسوم لشکر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اوقات گرفتن لشکر روزی خویش را. ( از متن اللغة ). و رجوع به طمع شود. || ( ص ، اِ ) ج ِ طامع. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). ج ِ طامع، بمعنی آزمند و حریص. ( منتهی الارب ). و رجوع به طامع شود. اطماع. [ اِ ] ( ع مص ) در آز فکندن کسی را. آزمند کردن کسی را. تطمیع. ( از متن اللغة ). در طمع انداختن. ( از کنز ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ). امیدوار کردن و آزمند گردانیدن کسی را.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). به طمع افکندن. ( تاج المصادر بیهقی ). و رجوع به تطمیع شود.
