اسحار

لغت نامه دهخدا

اسحار. [ اَ حارر / اِ حارر ] ( ع اِ ) تره ایست که شتر را فربه کند. ( منتهی الارب ). اسحارّه.
اسحار. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ سَحر. بامدادها. ( غیاث ). || ج ِ سُحْر و سَحْر و سَحَر. شش های حیوانات. || ج ِ سِحر. افسونها. ( غیاث ). || مقطعةالاسحار؛ مقطعةالسحور. ( منتهی الارب ). خرگوش. ارنب. ( اقرب الموارد ).
اسحار. [ اِ ] ( ع مص ) در سَحَر شدن. بوقت سحر به جائی رفتن. در وقت سحر شدن. ( زوزنی ). در وقت سحر شدن و رفتن در آن وقت. ( تاج المصادر بیهقی ).

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ سَحَر، پاس آخر شب ، بامداد.
( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ سِحر، افسون ها، سحرها.

فرهنگ عمید

۱. [جمعِ سَحَر] = سَحَر
۲. [جمعِ سِحر] = سِحر

فرهنگ فارسی

جمع سحر بمعنی بامداد، جمع سحر به معنی جادویی و افسون، درسحرشدن، دروقت سحرشدن، هنگام سحربجائی رفتن
( اسم ) جمع سحر افسونها سحرها .
در سحر شدن

ویکی واژه

جِ سَحَر؛ پاس آخر شب، بامداد.
جِ سِحر؛ افسون‌ها، سحرها.