یاد وب

یاد وصل او دلم خوشنود دارد اندکی مژدهٔ صحت مرض را سود دارد اندکی

بر گمان تکیه ندارند کجا هست یقین وز خبر یاد ندارند کجا هست عیان

آن نکته یاد کن که در آن قطعه گفته‌ای « زین بیش آب روی نریزم برای نان»

با یاد تو شب تا به سحر با دل پرسوز فریاد ز جان هر نفس از عشق برآرند

در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد