ابخر

لغت نامه دهخدا

ابخر. [ اَ خ َ ] ( ع ص ) گنده دهان. گنده دهن.آنکه دهان بدبوی دارد. مؤنث : بَخْراء :
پیر سگانی که چو شیر ابخرند
گرگ صفت ناف غزالان خورند.نظامی.چو شیران ابخر و شیرویه نامش.نظامی.

فرهنگ معین

(اَ خِ ) [ ع . ] (ص . ) کسی که دهان بدبوی دارد. گنده دهان .

فرهنگ عمید

کسی که دهانش بوی بد می دهد، گَنده دهان.

فرهنگ فارسی

گنده دهان، کسی که دهانش بوی بدبدهد
( صفت ) گنده دهان گنده دهن آنکه دهان بدبوی دارد و تائ نیث آن در عربی بخرائ باشد .

ویکی واژه

کسی که دهان بدبوی دارد. گنده دهان.