توفال

لغت نامه دهخدا

توفال. ( اِ ) توبال. مس. ( ذخیره خوارزمشاهی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به توبال شود.
توفال. ( اِ ) چوبهای باریک و پهن که با میخهای آهنین کوچک آنها را بر روی تیرهای سقف اطاق بکوبند تا همه پوشش برابر و یکسان گردد و سپس آن را با گچ اندود کرده سفید کنند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(اِ. ) تخته های نازک و باریکی که به سقف اتاق می کوبند و سپس روی آن را کاهگل و گچ می مالند.

فرهنگ عمید

تخته های باریک و نازک که به تیرهای سقف اتاق می کوبند و روی آن کاهگل و گچ می مالند.

فرهنگ فارسی

تخته های باریک ونازک که به تیرهای سقف اطاق میکوبن
توبال مس

ویکی واژه

تخته‌های نازک و باریکی که به سقف اتاق می‌کوبند و سپس روی آن را کاهگل و گچ می‌مالند.