معنی حدبه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( حدبة ) حدبة. [ ح َ دَ ب َ ] ( ع اِمص )گوژپشتی. کوزپشتی. ( منتهی الارب ). احدیداب. تقصع. گوژی. کوزی. دوتائی. خم. قوز. قوزک. برآمدگی پشت. بیرون آمدن پشت و درون شدن سینه. ( اقرب الموارد ). حدبة کژی فقرات پشت است یا بدرون ( بجلو ) که حدبة المقدم نامیده شود و برخی آنرا تقصیع نامند و اگر با همراهی استخوانهای قس باشد، قعس و قصع نامیده شود، و یا بطرف بیرون است. که حدبة المؤخر خوانده شود. و یا به یک سو باشد و التواء خوانده شود. و علت آن یا آشکار است مانند ضربت یا فروافتادن. و یا از مزاج باشد چون رطوبت. ( القانون چ تهران ص 314 ). و صاحب ذخیره خوارزمشاهی گوید: مهره ای که از جای خویش برود و باشد که بیرون آید، بتازی آنرا حدبة گویند، و باشد که اندرون شود، آنرا القعس گویند، و باشد که به یک جانب رود و آنرا التوا گویند -انتهی. داود ضریر انطاکی گوید: خارج شدن برخی از فقره های پشت است از راستی طبیعی... هرگاه دماغ از هضم آنچه از راه نخاع بدان رسد عاجز گردد، در میان فقرات جای گیر شود و در این وقت میان دو فقره را جدا می سازد، پس یا بطرف پشت کج شود که حدبة نام دارد، یا به طرف جلو که قصع و قعس نام دارد، و یا به یکی از دو طرف که میل و صدع و تعوج خوانده شود.رجوع بتذکره ضریر انطاکی شود. تهانوی افزاید: که اگر حدبة بدون مضاف الیه استعمال شود مراد حدبة المؤخر است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). و نیز رجوع به بحر الجواهر شود. || حدبه وجنة؛ گونه. || ( ص ) ارض حدبة؛ زمین بسیار نصی. ( منتهی الارب ).
حدبة. [ ح َ دَ ب َ ] ( اِخ ) نام یکی از رجال حدیث و ابراهیم بن احمد مروان از او روایت کند.
حدبة. [ ح َ ب ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان نوری بخش شادگان شهرستان خرمشهر در 6هزارگزی شادگان. سر راه مالرو شادکان به بندر معشور. دشت و گرمسیر است. آب آن از رودخانه جراحی و محصول آن خرما و غلات و شغل اهالی زراعت ، تربیت نخل و حشم داری و صنایع دستی آن حصیربافی است. ساکنین از طایفه آل ابوغبیش هستند. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).