دوپایه

لغت نامه دهخدا

دوپایه. [ دُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) هرچیز که دارای دو ساقه باشد. ( ناظم الاطباء ). || دوپا. || انسان. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( اصطلاح گیاه شناسی )چون گل نر بر گیاهی و گل ماده بر گیاهی دیگر باشد آن گیاه را دوپایه نامند، چون خرما و گزنه . ( یادداشت مؤلف ). گل های نر و گلهای ماده درختانی مانند بید و خرما که در روی پایه های مختلفی قرار گرفته اند. ( از گیاه شناسی ثابتی ص 424 ).

فرهنگ عمید

ویژگی گیاهی که گل نر و گل مادۀ آن بر روی دو شاخه یا دو پایۀ جداگانه باشد.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) هر چیز که دارای دو ساقه باشد . ۲ - انسان .

دانشنامه عمومی

دوپایه یکی از تجهیزات کمکی در عکاسی است که کاربردی شبیه به سه پایه و تک پایه دارد، اما فقط دوپایه دارد. این وسیله برای ایجاد ثبات در عکاسی و فیلمبرداری در راستاهای عمودی و افقی به کار می رود. استفادهٔ اصلی دوپایه ها، تحمل وزن دوربین و لنز می باشد.

دانشنامه آزاد فارسی

دوپایه (dioecious)
گیاهانی که در آن ها، گل های نر و ماده روی درختان مجزا، اما متعلق به همان گونه، قرار دارند. نمونۀ دو پایه بودن در درخت بید Salix دیده می شود. این ویژگی راهی برای پرهیز از خودگشنی است.