تکاید
تکاید. [ ت َ ی ُ ] ( ع مص ) باهم فریفتن و مکر نمودن ، یقال : هما یتکایدان و لایقال یتکاودان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). باهم مکر نمودن و فریفتن. ( آنندراج ). || ( ع اِ ) سختگی و دشواری ، یقال : فیه تکاید؛ ای تشدد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و تکایده الامر؛ ای شق علیه و اشتد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
(تَ یُ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - یکدیگر را فریب دادن . ۲ - دشواری نمودن . ۳ - رنجانیدن .
با هم فریفتن و مکر نمودن
یکدیگر را فریب دادن.
دشواری نمودن.
رنجانیدن.
