لغت نامه دهخدا باردهی. [ دِ ] ( حامص مرکب ) میوه آوردن درخت. بارآوری. حاصل دادن درخت. رجوع به جنگل شناسی ساعی چ 1327 هَ. ش. دانشگاه طهران ج 1 ص 162، 166، 169 شود.
