باران باریدن

لغت نامه دهخدا

باران باریدن.[ دَ ] ( مص مرکب ) نزول باران. فرود آمدن باران. باریدن باران. فروریختن باران. باران آمدن:
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم.سعدی ( طیبات ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) باران آمدن

ویکی واژه

منسوب به باران؛ نزول باران، فرود آمدن باران، باریدن باران، فرو ریختن باران، باران آمدن.