ایدع
ایدع. [ اَ دَ ] ( اِ ) بلغت رومی دوایی است که آنرا خون سیاوشان گویند و بعربی دم الاخوین خوانند. ( برهان ) ( از الجماهر ص 36 ) ( آنندراج ) ( الفاظ الادویه ) ( مهذب الاسماء ). خون سیاوشان. ( منتهی الارب ).
ایدع. [ دَ ]( ع اِ ) زعفران. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( ناظم الاطباء ). || چوب بقم. || شلمی است سرخ که از سقطری آورند و در تداوی جراحات بکار برند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || درختی است که بدان جامه ها رنگ کنند یا نوعی از حنا. || نام مرغی است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
( اسم ) خون سیاوشان
زعفران یا چوب بقم
ممکن است ریشه ایده از همین واژه گرفته شده باشد، و در زبان بهاری به معنی سنجد هست. اِیدَع لِه دِ. پر سنجد هست.
