( آبلوج ) آبلوج. ( اِ ) قند مکرر. ( تحفه ). قند سفید. و آن را اَبْلوج نیز گویند و اُبْلوج معرب آن است : تا آبلوج همچو تبرزد نشد بطعم تا چون نبات نیست بپیش نظر شکر بادا نهاده در دهن دولتت مقیم دست نشاط و عیش بفتح و ظفر شکر.پوربهای جامی. ابلوج. [ اَ ] ( معرب ، اِ ) معرب از فارسی آبلوچ. قند سفید یا شکر سفید یا قند سوده یا قند نرم سفید یا قند مطلق و یا شکر مطلق. آبلوج : گفت عطار ای جوان ابلوج من هست نیکو بی تکلف بی سخن.مولوی.آورده نظم و نثر تو کان هست قوت روح ابلوج قند را بشمار مکرران.بسحاق اطعمه.ای در ره مزعفر ابلوج قند گردی با لحم چرب و سرخش بزغاله روی زردی.بسحاق.در بیت ذیل ِ مولوی ابلوج وصف قند، شاید به معنی سفید آمده است : امروز ز کندهای ( قندهای ) ابلوج پهلوی جوالها دریده.مولوی.|| نوعی میوه.
( آبلوج ) ۱. شکر، قند سفید: تا آبلوج همچو تبرزد نشد به طعم / تا چون نبات نیست به پیش نظر شکر (پوربهای جامی: لغت نامه: آبلوج ). ۲. نبات. = آبلوج
فرهنگ فارسی
( آبلوج ) ( اسم ) قندسفید قند مکرر آبلوچ ابلوج . آبلوچ، ابلوج، آبلوک: شکر، قندسفید، نبات ( اسم ) قند سفید یا شکر سفید یا قند سوده یا قند نرم سفید یا قند مطلق یا شکر مطلق . ( آب لوج ) قند سفید
