آتش سری

لغت نامه دهخدا

( آتش سری ) آتش سری. [ ت َ س َ ] ( حامص مرکب ) غضب بسیار. خشم سخت. نابردباری :
مکن تیزمغزی و آتش سری
نه زینسان بود مهتر لشکری.فردوسی.بگودرز فرمود پس شهریار [ کیخسرو ]
که رفتی کمربسته کارزار
چو لشکر سوی مرز توران بری
مکن تیز دل را به آتش سری.فردوسی.

فرهنگ عمید

( آتش سری ) تندخویی، خشمناکی، نابردباری: مکن تیزمغزی و آتش سری / نه زاین سان بُوَد مهتر لشکری (فردوسی: ۷/۵۵۶ ).

فرهنگ فارسی

( آتش سری ) غضب بسیار نابردباری

ویکی واژه

آتش‌سری
شتاب زدگی و تأمل کافی نکردن در کارها. چو لشکر سوی مرز توران بَری/ مکن تیز، دل را به آتش‌سَری. «فردوسی»