سیاه چادر

لغت نامه دهخدا

سیاه چادر. [ دُ ] ( اِ مرکب ) خیمه و خانه مردم صحرانشین. ( ناظم الاطباء ). چادرهای ایلی.

فرهنگ معین

(دُ ) (اِمر. ) چادر سیاه ، خیمه هایی تیره رنگ که صحرانشینان و دامداران در صحرا برای خود برپا می کنند. سیاه خیمه و سیاه خانه نیز می گویند.

فرهنگ عمید

خیمه های تیره رنگ که صحرا نشینان و دامداران در صحرا برای خود برپا می کنند، سیاه خیمه، سیاه خانه، سیه خانه، چادر سیاه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) خیمه های سیاه رنگ که کولیان و صحرا نشینان در دشت و صحرا برای سکونت بر پا کنند سیاه خانه .

ویکی واژه

چادر سیاه، خیمه‌هایی تیره رنگ که صحرانشینان و دامداران در صحرا برای خود برپا می‌کنند. سیاه خیمه و سیاه خانه نیز می‌گویند.