سودجو

لغت نامه دهخدا

سودجو. ( نف مرکب ) سودطلب. نفعجو. فایده خواه.

فرهنگ عمید

کسی که پیوسته در طلب سود و بهره باشد، سودجوینده.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ارور
ارور
کمینه
کمینه
ایده آل
ایده آل
وارونه
وارونه