لغت نامه دهخدا سمراء. [ س َ ] ( ع ص ) مؤنث اسمر. گندم گون. ( مهذب الاسماء ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) گندم آردی که نخاله آنرا جدا نکرده باشند. || شیردوشه از چرم. || شترماده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).
