سفوف. [ س َ ] ( ع اِ ) داروی کوفته بیخته معجون ناکرده. ( منتهی الارب ). آرد بیخته مطلقا و خصوصاً از ادویه.( آنندراج ) ( غیاث ). داروی آس کرده که بکف خورند. ( دهار ). دارو که بدهن پراکنند. سفف جمع آن است. ( مهذب الاسماء ) : زیره کرمانی را ستار است بکوبند هر بامداد سه درم سفوف کنند. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
فرهنگ معین
(سَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - آرد بیخته . ۲ - هر داروی کوبیده که خشک مصرف کنند.
فرهنگ عمید
داروی خشک کوبیده، داروی نرم که روی زبان بریزند و فروببرند.
فرهنگ فارسی
داروی خشک کوبیده، داروی نرم که روی زبان بریزند ( اسم ) ۱ - آرد پخته ( مطلقا ) . ۲ - داروی خشک کوبیده هر گونه گرد دارویی . ۳ - اختصاصا مخلوطی از کوبیده دانه های گرد شده چند گونه گیاه طبی است که به عنوان باد شکن مصرف میشده . توضیح گیاهانی که در تهیه سفوف به کار میرفته عبارتند از زیره سیاه تخم گشنیز گز علفی ترنجبین و برخی گیاهان دیگر .
