سایح

لغت نامه دهخدا

سایح. [ ی ِ ] ( ع ص ) رجوع به سائح شود.

فرهنگ معین

(یِ ) [ ع . سائح ] (اِفا. ) سیاحت کننده ، جهانگرد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گوت
گوت
خنیاگر
خنیاگر
همپایه
همپایه
بلاوجه
بلاوجه