زمین دوز

لغت نامه دهخدا

زمین دوز. [ زَ ] ( اِ مرکب ) نوعی از خیمه. ( غیاث ) ( آنندراج ). نوعی از چادر و خیمه. ( ناظم الاطباء ). || ( ن مف مرکب ) کنایه از محکم و استوار. ( آنندراج ) :
منه منت طوق بر گردنم
بر آن در زمین دوز کن دامنم.ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

( ~. ) ۱ - (اِ. ) نوعی خیمه . ۲ - (ص مر. ) محکم ، استوار.

ویکی واژه

نوعی خیمه.
محکم، استوار.