رنگ باختن

لغت نامه دهخدا

رنگ باختن. [ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن رنگ از ترس و بیم. زرد شدن رنگ چهره از ترس. رنگ پریدن. رجوع به رنگ پریدن شود :
رنگ می بازد ز نام بوسه یاقوت لبش
از اشارت آب می گردد هلال غبغبش.صائب ( از آنندراج ).باختم رنگ ، شب وصل تو چون روی نمود
چهره ام زرد شد از پرتو مهتابی خویش.ناصرعلی ( از بهار عجم ).

فرهنگ معین

( ~. تَ )(مص ل . ) بی رنگ شدن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) کمرنگ شدن پریدگی رنگ ( صورت و غیره ) .

ویکی واژه

sbiadire
بی رنگ شدن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال ای چینگ فال ای چینگ فال تاروت فال تاروت فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی