لغت نامه دهخدا
دندان پزشک. [ دَ پ ِ زِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) کسی که دندان را معالجه کند. طبیب دندان. پزشکی که در معالجه بیماریهای دندان و کشیدن و پر کردن آن و ساختن دندانهای مصنوعی تخصص دارد.
دندان پزشک. [ دَ پ ِ زِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) کسی که دندان را معالجه کند. طبیب دندان. پزشکی که در معالجه بیماریهای دندان و کشیدن و پر کردن آن و ساختن دندانهای مصنوعی تخصص دارد.
( ~. پِ زِ ) (اِمر. )کسی که دندان رامعالجه کند، طبیب دندان .
طبیب دندان، کسی که امراض دندان را معالجه می کند.
( صفت اسم ) کسی که مرضهای دندان را معالجه کند طبیب دندان .
طبیب دندان، کسی که بیماری دندان رامعالجه میکند
یک دندان پزشک، که گاهی به نام جراح دندان یا عالمی شناخته می شود یک درمانگر است که حیطه تخصص آن در بررسی علائم، پیشگیری و درمان دندان و لثه است. تیم دندان پزشکی معمولاً شامل دستیارانی با تخصص های دستیار دندانپزشک، متخصص بهداشت دندان، تکنسین دندان پزشکی و گاهی دندان تراپ دارند.