لغت نامه دهخدا
از ایشان گنه پهلوان درگذاشت
سپه را ز تاراج و خون بازداشت.اسدی.اکنون خوارزمشاه پیر دولت است آنچه رفتی در باید گذاشت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 355 ). بسیار زلت به افراط درگذاشته است. ( تاریخ بیهقی ). گفت فتوت درگذاشتن بود از برادران. ( تذکرةالاولیاء عطار ).
نشاید ز دشمن خطا درگذاشت.( گلستان سعدی ).تجازو، تکفیر؛ درگذاشتن گناه ازگناهکار. عفو؛ جرم از کسی درگذاشتن. ( دهار ). و رجوع به درگذاردن شود. || یله کردن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رها کردن. سر دادن :
فرود آمد و اسب را درگذاشت
بخفت و همی دل پر اندیشه داشت.فردوسی.|| قرار دادن : تشبیک ؛ انگشتان بهم درگذاشتن. ( دهار ).
