لغت نامه دهخدا
دبیت. [ دَ ] ( اِ ) قسمی قماش نخی. نوعی منسوج پنبه ای و آن بیشتر آستر لباس و رویه لحاف و تشک را بکارست.
- دبیت حاج علی اکبری ؛ نوعی دبیت که بنام سفارش دهنده آن یعنی حاج علی اکبر به کارخانه های دبیت بافی لندن شهرت گرفته است.
دبیت. [ دَ ] ( اِ ) قسمی قماش نخی. نوعی منسوج پنبه ای و آن بیشتر آستر لباس و رویه لحاف و تشک را بکارست.
- دبیت حاج علی اکبری ؛ نوعی دبیت که بنام سفارش دهنده آن یعنی حاج علی اکبر به کارخانه های دبیت بافی لندن شهرت گرفته است.
(دَ ) (اِ. ) نوعی پارچة نخی که بیشتر برای آستر لباس از آن استفاده کنند.
نوعی پارچۀ نخی ساده که بیشتر آستر لباس می کنند.
نوعی ازپارچه نخی ساده که بیشتر آسترلباس میکنند
( اسم ) نوعی پارچه نخی که غالبا آنرا آستر لباس میکنند .
دَبیت پارچه ای نخی، کلفت و محکم و بادوام و نسبتاً ضخیم است که بیشتر برای آستر لباس و رویهٔ لحاف و در ایران هم چنین برای شلوارهای بختیاری استفاده می شود.
دبیت معمولاً رنگ تیره قهوه ای یا مشکی دارد و نوع علی اکبری آن از همه مرغوب تر بود. مرغوبیت این پارچه به خاطر رنگ ثابت و نرمی آن می باشد.
حاج علی اکبر تاجر یزدی که بعدها نام خانوادگی شرکاء را برگزید از تجار بازار تهران حدودسالهای ۱۲۷۰ تا ۱۳۱۰ هجری شمسی بود که دبیت را به کارخانه های دبیت بافی سفارش می داد و در تجارت آن نقش مهمی داشت.
برای دوخت شلوار دبیت دست کم نیاز به دو و نیم متر پارچه مشکی اعلا می باشد.
نوعی پارچة نخی که بیشتر برای آستر لباس از آن استفاده کنند.