لغت نامه دهخدا خودبخودی. [ خوَدْ / خُدْ ب ِ خوَ / خ ُ ] ( حامص مرکب ) حالت خودبخود : بلبل کردش سجود گفت که نعم الصباح خودبخودی بازداد صبحک اﷲ جواب.خاقانی.
