خروس خوان

لغت نامه دهخدا

خروس خوان. [ خ ُ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) قبل از سَحَر. پاس اخیر شب. آخر شب. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- خروس خوان اول ؛ گاه اول خواندن خروس پس از نیمه شب. صبح نخستین. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- خروس خوان دوم ؛ گاه دوم خواندن خروس پس از نیمه شب. گاه خواندن خروس پس از خروس خوان اول. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ معین

( ~. خا ) (اِمر. ) هنگام سحر (زمانی که خروس می خواند ).

فرهنگ عمید

۱. سحر، صبح زود.
۲. (قید ) هنگام سحر.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - هنگام سحر ( زمانی که خروس میخواند ) . ۲ - خروسی که بانگ کند .

ویکی واژه

هنگام سحر (زمانی که خروس می‌خواند)