خرخره

لغت نامه دهخدا

( خرخرة ) خرخرة. [ خ َ خ َ رَ ] ( ع مص ) آواز کردن گلوی خفته و خبه کرده.( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). آواز کردن خفته و مختنق. ( دهار ). || آواز کردن پلنگ در خواب. || آوا کردن گربه. ( از منتهی الارب ).
خرخرة. [ ] ( اِخ ) نام یکی از دو نفر رسولی است که ملک یمن خدمت جناب نبوی فرستاد بجهت امتثال امر خسرو و خبر دادن رسول صلی اﷲعلیه وآله قتل خسرو را. رجوع شود به حبیب السیر چ 1 تهران ص 130 و 170.
خرخره. [ خ ِ خ ِ رَ / رِ ] ( اِ ) حلق. حلقوم. نای. گلو. قصبةالریه در تداول عوام. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- تا خرخره در قرض بودن ؛ بسیار قرض داشتن.
خرخره. [ خ َ خ َ رَ / رِ ] ( اِ ) شانه اسپ را گویند. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
خرخره. [ خ ُ خ ُ رَ ] ( اِخ ) نام تیره ای است از ایل کلهر به کردستان. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 162 ).
خرخره. [ خ َ خ َ رَ / رِ ] ( اِخ ) دهی است ازدهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان آبادان واقع در سه هزارگزی شمال آبادان کنار خاوری رود بهمن شیر. آب و هوای آنجا گرم و جمعیت آن ناحیه پانصد تن و آب این دهکده از رود بهمن شیر و محصول آن خرما می باشد. ساکنان از طایفه دریس اند. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).

فرهنگ معین

(خِ خِ رِ ) (اِ. ) (عا. ) گلو، حنجره . ،تا ~ زیر قرض بودن کنایه از: بسیار مقروض بودن .

فرهنگ عمید

گلو.

فرهنگ فارسی

نای گلو، خشکنای، گلو
( اسم ) گلو قصبه الریه نای گلو .
دهی است از دهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان آبادان واقع در سه هزار گزی شمال آبادان کنار خاوری رود بهمن شیر .

ویکی واژه

(عا.)
گلو، حنجره. ؛تا ~ زیر قرض بودن کنایه از: بسیار مقروض بودن.