جیره خوار

لغت نامه دهخدا

جیره خوار. [ رَ / رِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) جیره خورنده. جیره خور. راتبه خور :
کنون از جیره خواران قدیمم
نمک پرورده ناز و نعیمم.تأثیر ( از آنندراج ).بر طبل آسمان زند از کهکشان دوان
در مطبخش زمانه به احضار جیره خوار.شفیع اثر ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

( ~. خا ) (ص فا. ) ۱ - کسی که جیره دریافت می کند. ۲ - مجازاً نوکر.

فرهنگ عمید

کسی که از دیگری جیره می گیرد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه از مخدوم خود جیره گیرد.

ویکی واژه

کسی که جیره دریافت می‌کند.
مجازاً نوکر.