تقاتل

لغت نامه دهخدا

تقاتل. [ ت َ ت ُ ] ( مص ) اقتتال. ( زوزنی ). کارزار کردن و بهم کشتن نمودن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). یکدیگر را کشتن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(تَ تُ ) [ ع . ] (مص م . ) یکدیگر را کشتن .

فرهنگ عمید

۱. یکدیگر را کشتن.
۲. با هم جنگ کردن، کارزار کردن.

فرهنگ فارسی

یکدیگرراکشتن، باهم جنگ کردن
۱ -( مصدر ) یکدیگر را کشتن.۲ - جنگ کردن باهم .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی تُقَاتِلُ: می جنگد
ریشه کلمه:
قتل (۱۷۰ بار)

ویکی واژه

یکدیگر را کشتن.