لغت نامه دهخدا تغطی. [ ت َ غ َطْطی ] ( ع مص ) پوشیده شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( ناظم الاطباء ). پوشیدن و تعدی بالباء. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). استتار. اغتطاء. ( اقرب الموارد ).
