ترخص

لغت نامه دهخدا

ترخص. [ ت َ رَخ ْ خ ُ ] ( ع مص ) آسان فراگرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از دهار ) ( از زوزنی ). آسان گرفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آسانی گرفتن و رخصت یافتن. ( آنندراج ):رخص له ترخیصاً فترخص ؛ ای لم یستقص. ( منتهی الارب ).
- حد ترخص ؛ در تداول فقه ، مسافتی که چون مسافر از آن بگذرد روزه از او بیوفتد و نماز کوتاه گردد. رجوع به حد شود.

فرهنگ معین

(تَ رَ خُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) رخصت یافتن ، اجازه گرفتن .

فرهنگ عمید

۱. (فقه ) جایز بودن.
۲. [قدیمی] مرخص شدن.
۳. [قدیمی] اجازه گرفتن.
۴. [قدیمی] رخصت یافتن.

فرهنگ فارسی

۱- ( مصدر ) آسان گرفتن آسان وا گرفتن. ۲- اجازه گرفتن رخصت یافتن دستوری یافتن . ۲- جایز بودن روا بودن . ۴- ( اسم ) اجازه رخصت . جمع : ترخصات .

ویکی واژه

رخصت یافتن، اجازه گرفتن.