تبتیل

لغت نامه دهخدا

تبتیل. [ ت َ ] ( ع مص ) بریدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || از دنیا بریدن. ( زوزنی ). دل از دنیا بریدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان علامه جرجانی )( آنندراج ). انقطاع از دنیا. ( از اقرب الموارد ). || گرویدن بخدا. ( آنندراج ). گرویدن بخدا و بریدن از ماسوای او. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص ل . ) بریدن از دنیا.

فرهنگ عمید

= تبتل

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱- بریدن ( مطلقا ) ۲- از دنیا بریدن انقطاع از جهان و مردم .

ویکی واژه

بریدن از دنیا.