لغت نامه دهخدا
تالیوم. ( فرانسوی ، اِ ) مأخوذ از فرانسه در شیمی متداول است. از اجسام بسیط و فلزی است ، سفیدرنگ که در سال 1816م. کشف شد. این جسم در سولفور آهن و مس یافت شود.
تالیوم. ( فرانسوی ، اِ ) مأخوذ از فرانسه در شیمی متداول است. از اجسام بسیط و فلزی است ، سفیدرنگ که در سال 1816م. کشف شد. این جسم در سولفور آهن و مس یافت شود.
ماخوذ از فرانسه در شیمی متداول است از اجسام بسیط و فلزی است سفید رنگ که در سال ۱۸۱۶ کشف شد این جسم در سولفور آهن و مس یافت شود ٠
تالیوم (thallium)
برگرفته از واژه ای یونانی به معنی جوانۀ سبز جوان. عنصری فلزی، چکش خوار، به رنگ سفید مایل به آبی، نرم، با نماد Tl، عدد اتمی ۸۱، و جرم اتمی نسبی ۲۰۴.۳۸. رسانای ضعیف جریان الکتریسیته است. ترکیبات آن سمی اند و در حشره کش ها و سموم دفع حشرات موذی به کار می روند. برخی از ترکیبات آن نیز در صنایع تولید عینک های طبی مادون قرمز و سلول های نوری کاربرد دارند. این عنصر از طریق خط سبز طیف آن در طیف بینی کشف شد. در ۱۸۶۱، ویلیام کروکس آن را جداسازی و نام گذاری کرد.