لغت نامه دهخدا
تاریکخانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) اطاق مخصوصی که عکاس با چراغ کم نور فیلم و شیشه را می شوید. ( فرهنگ نظام ). اطاق تاریک برای ظاهر کردن عکس.
تاریکخانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) اطاق مخصوصی که عکاس با چراغ کم نور فیلم و شیشه را می شوید. ( فرهنگ نظام ). اطاق تاریک برای ظاهر کردن عکس.
(نِ )(اِمر. ) اتاق ویژه ای در عکاسی برای ظاهر کردن فیلم .
۱. (عکاسی ) اتاقی تاریک برای چاپ و ظهور عکس.
۲. هرجای تاریک.
( اسم ) ۱- اطاق تاریک . ۲ - اطاق مخصوصی که در آن عکاس با چراغی که نور فیلم و شیشه را می شوید اطاق تاریک برای ظاهر کردن عکس .
تاریک خانه محلی برای آن دسته از کارهای عکاسی ( جاگذاری فیلم در کاست ها، ظهور و چاپ در تشتک و . . . ) است که باید در تاریکی انجام گیرند.
ساختمان تاریکخانه از نظر نور باید طوری امن باشد که هیچ نوری از خارج وارد آن نشود. ورودی آن باید طوری طراحی شود که در مواقع ورود یا خروج اضطرای حین عمل ظهور فیلم ها به مخاطره نیفتد.
اگر تاریکخانه دارای تهویه مناسب نباشد، وجود بخار مواد ظهور و ثبوث در روزهای گرم تابستان عملاً تاریکخانه را به یک سونای بخار تبدیل خواهد کرد. سیستم تهویه نیز باید از نظر نور دارای امنیت بالایی باشد.
وجود مواد اسیدی و قلیایی در داروهای ظهور و ثبوت و . . . که در تاریکخانه از آنها استفاده می شود، لزوم قابل شست وشو بودن کف و دیوارهای تاریکخانه را اجباری می کند. این مواد علاوه بر قابل شست وشو بودن، باید در برابر مواد اسیدی و قلیایی نیز ( از قبیل خوردگی و . . . ) مقاومت داشته باشند.
• چراغ تاریکخانه
اتاق ویژهای در عکاسی برای ظاهر کردن فیلم.