معنی تابوک | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تابوک. ( اِ ) مخارجه عمارت را گویند. ( برهان ) ( فرهنگ جهانگیری ). بالاخانه کوچک که در بالا واقع شود و آن را مخارجه گویند، فرالاوی گفته :
هوشم ز ذوق لطف سخنهای جان فزاش
از حجره دلم سوی تابوک گوش شد.( انجمن آرا ) ( آنندراج ).بیرون داشت عمارتها. ( شرفنامه منیری ). بالاخانه. غرفه. خانه کوچک ( اِ مرکب )، مخارجه عمارت که در تحت آن ستونی نباشد. ( بالکن ). || مجازاً لاله گوش را گفته اند و شعر فرالاوی هم همین معنی را افاده کند.