ویکی واژه
(گفتگو): به آسمان رفتن و به زمین آمدن کنایه از: خواهش، التماس، اصرار، یا کوششِ زیاد کردن. به آسمان بروی، و به زمین بیایی، من از اینجا تکان نمی‌خورم.
به آسمان رفتن و به زمین آمدن کسی، در دنیای باستان ایرانیان کنایه از: بی‌حیثیت شدن او بود. مانند کیکاووس که اولین کسی بود به آسمان رفت سپس در کنار برکه‌ای در مازندران به زمین افتاد. عروج.
