بنه کن

لغت نامه دهخدا

بنه کن. [ ب ُ ن َ / ن ِ ک َ ] ( اِ مرکب ) حرکت با جمیع کسان و دارائی از ناحیه ای به ناحیه دیگر. ( فرهنگ فارسی معین ).
- بنه کن رفتن ؛ با تمام خدم و حشم و کسان و اموال بمکان دیگر نقل کردن. از جایی بجایی کوچ کردن و رفتن با تمام دارایی و خدم و حشم. از بیخ و بن برکندن و قطع علاقه کردن از جایی.

فرهنگ معین

( ~. کَ ) (اِمر. ) حرکت دسته جمعی یک خانواده یا یک دسته از جایی به جایی .

فرهنگ عمید

حرکت دسته جمعی یک خانواده با تمام اموال و دارایی از جایی به جایی یا از شهری به شهر دیگر.

فرهنگ فارسی

( اسم ) حرکت با جمیع کسان و دارایی از ناحیه ای بناحی. دیگر .

ویکی واژه

حرکت دسته جمعی یک خانواده یا یک دسته از جایی به جایی.