بلاشرط

لغت نامه دهخدا

بلاشرط. [ ب ِ ش َ ] ( ع ق مرکب ) ( از: ب + لا ( نفی )+ شرط ). بدون شرط. بطور مطلق. ( فرهنگ فارسی معین ). بی قید و شرط. دربست. بی هیچ قید و شرط.

فرهنگ معین

(بِ شَ ) [ ع. ] (ق. ) بدون شرط، به طور مطلق.

فرهنگ فارسی

بدون شرط بطور مطلق.
بدون شرط. بطور مطلق. بی قید و شرط. دربست. بی هیچ قید و شرط.

ویکی واژه

بدون شرط، به طور مطل