لغت نامه دهخدا بطریر. [ ب ِ ] ( ع ص ) بی شرم زبان دراز منهمک در گمراهی. مؤنث : بطریرة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بطریرة شود.بطریر. [ ب َ ] ( اِخ ) قصری نزدیک مرسیه . ( دمشقی ).
