بادشکن

لغت نامه دهخدا

بادشکن. [ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) دارو که نفخ معده بنشاند، که آروغ آرد و باد معده بیرون کند. بادکش. محلل ریاح. کاسرالریاح. طاردالریاح. تمام دانه های چتریان بواسطه اسانس های خود بعنوان بادشکن بکار میروند. ( گیاه شناسی گل گلاب ص 234 ): زیره سبز بادشکن است. || حائل ، حاجز برای باد: کوهها بادشکن باشند.

فرهنگ معین

(ش ِ کَ ) (اِمر. ) دارویی که نفخ شکم بنشاند.

فرهنگ عمید

ویژگی هر دارویی که نفخ شکم را برطرف می کند، بادبر.

فرهنگ فارسی

( اسم ) دارویی که نفخ شکم بنشاند مانند بادیان و زیر. سبز داروی ضد نفخ طارد ریاح بادکن .

فرهنگستان زبان و ادب

{air shield, air deflector} [قطعات و مجموعه های خودرو] صفحه ای پلاستیکی یا بسپاری که با زاویه ای ملایم بر روی سقف کشندۀ کامیون ها نصب می شود و باعث کاهش پسار می شود

دانشنامه عمومی

بادشکن یک روش بیومکانیکی حفاظت خاک در برابر فرسایش بادی است که در این روش، موانعی در مقابل باد قرار می گیرند تا جلوی سرعت باد را قبل از رسیدن به سرعت آستانه بگیرد که این موانع را بادشکن گویند. بادشکن ها به دو صورت زنده مانند کاشت درختان، درختچه ها و بوته ها و غیر زنده مانند استفاده از چپر، حصیر، نی یا تنه درختانند که عمدتاً از مورد اول استفاده می کنند.

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:ضد نفخ

ویکی واژه

(پزشکی): ویژه‌گی دارو یا خوراکی که نفخ شکم را از بین می‌بَرَد.
دارویی که نفخ شکم بنشاند.
درپیوسته (باد + شکن)
دارو که نفخ معده بنشاند، که آروغ آرد و باد معده بيرون کند. بادکُش . محلل رياح . کاسرالرياح.
تمام دانه‌های چتريان بواسطه اسانس‌های خود به‌عنوان بادشکن بکار ميروند. (گياه شناسی گل گلاب ص 234)
زيره شکن است .
حائل ، حاجز برای باد: کوه‌ها بادشکن باشند.