ایصاء
ایصاء. ( ع مص ) ( از «وص ی » ) اندرز کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 23 ). || فرض نمودن. ( منتهی الارب ). فرض کردن.( ناظم الاطباء ). || وصی گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
[ ع . ] (مص م . ) ۱ - وحی کردن ، وحی قرار دادن . ۲ - اندرز دادن ، سفارش کردن .
وحی کردن، وحی قرار دادن.
اندرز دادن، سفارش کردن.
