انفطار

لغت نامه دهخدا

انفطار. [ اِ ف ِ ] ( ع مص ) شکافته شدن. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ) ( ترجمان القرآن جرجانی ). پاره پاره شدن. ( غیاث اللغات ) : اذا السماء انفطرت. ( قرآن 1/82 )؛ آنگاه که آسمان بشکافد و پاره گردد. ( کشف الاسرار ج 10 ص 403 ). || ( اِمص ) شکافتگی. شکاف خوردگی :
روشنی عقلها از فکرتم
انفطار آسمان از فطرتم.مولوی ( مثنوی ).
انفطار. [ اِ ف ِ ] ( اِخ ) سوره هشتادودوم قرآن ، مکی و دارای نوزده آیه است.

فرهنگ معین

(اِ فِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) شکاف خوردن . ۲ - (اِمص . ) شکاف خوردگی .

فرهنگ عمید

۱. هشتاد ودومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۹ آیه، انفطرت.
۲. [قدیمی] شکافته شدن، شکاف خوردن، شکافتگی.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) شکاف خوردن بر خود شکافتن کافتن کفتن . ۲ - ( اسم ) شکاف خوردگی شکافتگی .
سوره هشتاد و دوم قر آن مکی ٠ دارای نوزده آیه ٠

ویکی واژه

شکاف خوردن.
شکاف خوردگی.