لغت نامه دهخدا
- آفگانه کردن ؛ بچه افکندن :
شکم حادثات ِ آبستن
از نهیب تو آفگانه کند.مسعودسعد.
افگانه. [ اَ ن َ / ن ِ ] ( ص ، اِ ) بچه نارسیده و ناتمام را گویند که از شکم انسان و دیگر حیوانات افتد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرای ناصری ). بچه آدم یا حیوان که از شکم افتاده باشد. ( مجمعالفرس ). آفکانه. ( شرفنامه منیری ). سقطه. آبکانه. ( برهان ). بچه نارسیده افتاده. جنین ساقط. فکانه. ( یادداشت مؤلف ). بچه ناتمام که در کمتر از هفت ماه متولد شود. ( غیاث اللغات ) :
خام گمنام رفته از خانه
که بود جز جنین و افگانه.سنایی ( از آنندراج ).
