معنی استیکس | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

استیکس. [ اِ ] ( اِخ ) نام شطی اساطیری که هفت بار گرد دوزخ میگردد. ژوپیتر و خدایان دیگر بدین شط سوگند یاد میکردندو درین صورت قسم آنان نقض نمیشد. آب آن اشخاص را روئین تن میکرد. طِتیس ، مادر اخیلوس ، پاشنه فرزند خود را گرفته و در آن آب غسل داد و بهمین مناسبت همه اعضای او جز پاشنه پای وی ، از تیر و سنان مصون بود.

دانشنامه عمومی

استیکس (اسطوره). استوکس یا استیکس ( به یونانی: Στύξ ) در اساطیر یونانی استوکس نام یک الهه و همچنین رودخانه ای است که مرز بین زمین و جهان زیرین است. رودخانه های آخرون، کوکوتوس، لته، فلگتون و استوکس همه در مرکز جهان زیرین در یک مرداب بزرگ به هم می رسند که گاهی آن هم استوکس خوانده می شود. بنا به گفته هرودوت استوکس از نزدیکی فنوس سرچشمه می گیرد.
استوکس همچنین نام الهه ای با ریشه های پیشاتاریخی در اسطوره های یونان است که الهه بزرگ ترین رود هادس است. او مانند بیش تر رودها فرزند اوکئانوس و تتوس بود. با پالاس ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند به نام های زلوس، نیکه، کراتوس و بیا شد. در جنگ تیتان ها با زئوس، فرزندان خود را به یاری زئوس فرستاد. زئوس نیز در برابر این خدمت فرزندان او را نزد خود نگاه داشت و مقرر کرد سوگندی که با آب استوکس از طرف خدایان یاد گردد، هرگز نباید شکسته شود.