لغت نامه دهخدا استیکال. [ اِ ] ( ع مص ) استئکال. مال کسی ستاندن و خوردن آن خواستن. مال کسی را ستدن و خوردن.مال کسی بستدن و بخوردن. ( تاج المصادر بیهقی ): استیکال ضعفا؛ خوردن مال آنان. || لقمه گرفتن خواستن. || وکیلی خواستن. ( مجمل اللغه ).
فرهنگ عمید ۱. لقمه خواستن.۲. مال مردم ضعیف را گرفتن و خوردن.* استیکال ضعفا: [قدیمی] خوردن مال ضعیفان.
