قاعدگی که به عنوان عادت ماهانه، دَشتان، پِریود یا حیض نیز شناخته می‌شود، به جریان خون از پوشش داخلی رحم اطلاق می‌گردد. این پدیده به‌طور منظم در جنس مؤنث برخی از گونه‌های پستانداران از دوران بلوغ تا یائسگی رخ می‌دهد. معمولاً در دوران بارداری و شیردهی، قاعدگی متوقف می‌شود. مدت زمان خون‌ریزی قاعدگی معمولاً بین ۳ تا ۵ روز است، اما ممکن است این مدت به ۱۵ تا ۲ روز نیز برسد. به‌طور متوسط، هر سیکل قاعدگی حدود ۲۸ روز طول می‌کشد و یک سیکل طبیعی می‌تواند بین ۲۱ تا ۳۵ روز متغیر باشد. اگرچه برخی افراد از اصطلاح خون قاعدگی استفاده می‌کنند، اما به نظر می‌رسد که عبارت ترکیب قاعدگی برای توصیف این جریان مناسب‌تر باشد. در واقع، ترکیب قاعدگی شامل مقداری خون، موکوس دهانه رحم، ترشحات واژن و بافت اندومتر رحم است. رنگ این ترکیب معمولاً قهوه‌ای متمایل به قرمز و کمی تیره‌تر از رنگ خون است. بسیاری از زنان در طول قاعدگی با ریزش بافت پوششی اندومتر رحم مواجه می‌شوند. این ریزش به صورت قطعاتی از بافت رحم که با خون ترکیب شده‌اند، بروز می‌کند و اغلب به آن‌ها لخته قاعدگی گفته می‌شود. این لخته‌ها معمولاً در زنانی که جریان خون قاعدگی‌شان شدیدتر از حد نرمال است، مشاهده می‌شود. گاهی اوقات، لخته قاعدگی به اشتباه به عنوان سقط زودرس تلقی می‌شود. آنزیمی به نام پلاسمین که در بافت اندومتر رحم وجود دارد، از تشکیل لخته در مایع قاعدگی جلوگیری می‌کند. مقدار آهن از دست رفته در هر سیکل قاعدگی نسبتاً کم است. در یک مطالعه، زنانی که در سنین قبل از یائسگی بودند و علائم کمبود آهن داشتند، تحت آندوسکوپی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ۸۶ درصد از این زنان دچار یک بیماری در دستگاه گوارش بودند و به همین دلیل دچار کمبود آهن شده بودند.