کلمه سپيده در زبان فارسی به معنای «فروغ صبح»، «نور نخستین صبح»، «طلوع خورشید» و «روشنی آغاز روز» است. این واژه اشاره به زمانی دارد که نخستین پرتوهای نور خورشید در افق ظاهر می‌شود و شب به تدریج جای خود را به روز می‌دهد. سپيده نمادی از شروع، روشنایی، امید و تازگی است که در ادبیات فارسی به صورت گسترده برای توصیف صبح و آغاز یک روز نو به کار می‌رود.
در ادبیات فارسی، سپيده یکی از تصاویر زیبای طبیعی است که شاعران و نویسندگان برای بیان مفاهیمی چون امید، آغاز دوباره، روشنایی دل، پیروزی بر تاریکی و پایان شب به کار می‌برند. این واژه در شعرها و متون ادبی به عنوان نمادی از روشنایی در دل تاریکی و شروعی نو به کار می‌رود و بار معنایی بسیار مثبت و امیدوارکننده دارد.
سپيده به عنوان اسم دخترانه نیز بسیار محبوب است و به دلیل مفهوم زیبای آن که نشان‌دهنده روشنایی، امید و شروع تازه است، انتخاب می‌شود. این نام علاوه بر زیبایی آوایی، بار معنایی بسیار مثبت و دلنشینی دارد که والدین مایلند آن را به دختران خود بدهند تا نمادی از روشنایی و امید در زندگی‌شان باشد.
