بازداشت موقت به معنای نگهداری یک فرد در بازداشتگاه یا زندان به مدت محدود و برای مدت معین است که قبل از محاکمه یا رسیدگی به پرونده او صورت می‌گیرد. این نوع بازداشت به دلایل مختلفی ممکن است انجام شود و معمولاً تحت شرایط خاصی قرار دارد.
تعریف
بازداشت موقت به معنای توقیف فردی است که به دلیل ارتکاب جرم مشکوک یا برای جلوگیری از فرار او، به مدت معین و تحت شرایط خاص در محل‌های مشخص نگهداری می‌شود.
دلایل بازداشت موقت
خطر فرار: اگر احتمال فرار متهم وجود داشته باشد.
تخریب شواهد: در صورتی که احتمال داشته باشد متهم شواهدی را تخریب یا از بین ببرد.
خطر برای دیگران: اگر متهم ممکن است برای دیگران خطر ایجاد کند.
ضرورت تحقیقات: برای انجام تحقیقات موثر و در دسترس بودن متهم.
روند قانونی
بازداشت موقت باید بر اساس قوانین و مقررات قضائی انجام شود و معمولاً نیاز به تأیید قاضی دارد. متهم حق دارد از وکیل برای دفاع از خود بهره‌مند شود و ممکن است بتواند درخواست آزادی مشروط یا کاهش مدت بازداشت را به دادگاه ارائه دهد.
