آئدس یک سرده از پشه‌ها است که در ابتدا در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری یافت می‌شد، اما اکنون در تمامی قاره‌ها به جز قطب جنوب وجود دارد. در ایران، بیشترین فراوانی این سرده در شهر چابهار مشاهده می‌شود. برخی از گونه‌ها به واسطه فعالیت‌های انسانی گسترش یافته‌اند؛ به‌ویژه پشه ببری که در دهه ۱۹۸۰ با تجارت لاستیک‌های مستعمل به دنیای جدید، از جمله ایالات متحده، منتقل شد. گونه نمادین آئدس، آئدس خاکستری است. این سرده برای نخستین بار توسط یوهان ویلهلم مایگن، حشره‌شناس آلمانی، در سال ۱۸۱۸ توصیف و نامگذاری شد. نام عمومی آن از واژه یونانی باستان به معنای ناخوشایند یا نفرت‌انگیز گرفته شده است. این جنس شامل بیش از ۷۰۰ گونه است. این جنس به چندین زیرسرده تقسیم می‌شود، از جمله Aedes، Diceromyia، Finlaya و Stegomyia، که بسیاری از آن‌ها اخیراً به عنوان جنس‌های مستقل شناخته شده‌اند. طبقه‌بندی این جنس در سال ۲۰۰۹ مورد بازنگری قرار گرفت. پشه‌های آئدس به دلیل وجود علائم سیاه و سفید برجسته بر روی بدن و پاهایشان، از نظر ظاهری متمایز هستند. بر خلاف بیشتر پشه‌های دیگر، آن‌ها تنها در طول روز نیش می‌زنند و اوج فعالیت آن‌ها در اوایل صبح و عصر قبل از غروب است.
