عدم استماع

عدم استماع به معنای عدم قابلیت شنیدن یا گوش دادن است. این واژه در دو زمینه مختلف به کار می‌رود:

معنی عمومی:

در زبان عمومی، عدم استماع به معنای نشنیدن یا گوش ندادن به موضوعی است. این می‌تواند به بی‌توجهی به یک موضوع یا پایان پیگیری آن اشاره داشته باشد.

معنی حقوقی: 

در حقوق، عدم استماع به معنای این است که یک ادعا یا دعوا به دلایلی نمی‌تواند مورد بررسی قرار گیرد. به عبارت دیگر، اگر دعوا به گونه‌ای باشد که شرایط لازم برای شنیده شدن را نداشته باشد یا اوضاع و احوال مربوط به آن اجازه ندهد که دادگاه به ماهیت دعوا رسیدگی کند، دادگاه موظف است که قرار عدم استماع صادر کند. این قرار به معنای رد دعوا به دلیل عدم قابلیت شنیدن آن است.