رضایت ضمنی به معنای توافق یا پذیرش یک عمل یا شرایط بدون ابراز مستقیم یا صریح آن است. به عبارت دیگر، فرد به صورت واضح چیزی را نمی‌گوید، اما رفتار، سکوت یا شرایطی که ایجاد می‌کند نشان‌دهنده قبول یا موافقت او با موضوع است. این نوع رضایت معمولاً از طریق رفتارها، عملکردها یا شرایط غیرکلامی قابل تشخیص است و در بسیاری از مسائل قانونی، اجتماعی و پزشکی اهمیت دارد.
در حوزه‌های قانونی، این مفهوم نقش ویژه‌ای دارد. برای مثال، وقتی شخصی وارد یک مکان یا فعالیتی می‌شود که خطرات مشخصی دارد، ممکن است با حضور خود، رضایت ضمنی خود را نسبت به این خطرات نشان دهد. به همین ترتیب، در روابط کاری یا قراردادی، رفتار یا اقداماتی که طرفین انجام می‌دهند می‌تواند نشان دهد که آن‌ها با شرایط یا تغییرات موافق هستند، حتی اگر صریحاً توافقی اعلام نکرده باشند.
از نظر اجتماعی و پزشکی، رضایت ضمنی نیز کاربرد دارد. برای نمونه، اگر بیمار به پزشک اجازه می‌دهد که معاینه‌ای انجام دهد و مقاومت نمی‌کند، می‌توان گفت که رضایت ضمنی برای معاینه وجود دارد. با این حال، چون این نوع رضایت ممکن است با سوءتفاهم همراه باشد، در بسیاری از موقعیت‌ها توصیه می‌شود که رضایت صریح و شفاف گرفته شود تا از مشکلات قانونی و اخلاقی جلوگیری شود و حقوق افراد محفوظ بماند.